Με δεδομένο ότι ο προσεισμικός έλεγχος των Δημοσίων κτιρίων στην χώρα μας, μετά από δολιχοδρομίες 25 χρόνων, βρίσκεται και πάλι στην επικαιρότητα, θεώρησα σκόπιμο ως κεντρικός ομιλητής του Συνεδρίου να επικεντρωθώ στο θέμα αυτό και να επισημάνω ότι πρέπει να θεωρείται άρρηκτα δεμένο με την αντισεισμική ενίσχυση όσων κτιρίων προκύψουν ανεπαρκή.

Στην παρουσίαση αυτή, αφού γίνει μια σύντομη αναφορά στο θεωρητικό υπόβαθρο του
όλου σχεδίου αναπτύσσονται αδρομερώς τα εξής:
• Η ιστορική εξέλιξη του προσεισμικού ελέγχου διεθνώς.
• Το Θεσμικό Πλαίσιο των Η.Π.Α., δοθέντος ότι αποτελεί εάν από τα πρωτοπόρα και
πλέον ολοκληρωμένα συστήματα ελέγχου.
• Παραδείγματα εφαρμογής του προσεισμικού ελέγχου και της ενίσχυσης δημόσιων
κτιρίων σε χώρες ιδιαίτερου ενδιαφέροντος.
• Η εξέλιξη του Προσεισμικού Ελέγχου στην Ελλάδα.
• Και, τέλος, η τρέχουσα κατάσταση με το υπό εξέλιξη ̈Πρόγραμμα Πρωτοβάθμιου Προσεισμικού Ελέγχου σε κτίρια δημόσιας και κοινωφελούς χρήσης ̈

Η παρουσίαση κλείνει με την επισήμανση ότι ο εν εξελίξει Πρωτοβάθμιος Προσεισμικός Έλεγχος αποτελεί θετικό βήμα, όμως από μόνο του μη επαρκές, γιατί πρέπει να συνδυασθεί με προσεισμικές επεμβάσεις οι οποίες προϋποθέτουν υψηλό και μακροχρόνιο επενδυτικό πρόγραμμα.

Η καθηγήτρια Δρ. Βούλα (Σ.Ι.) Πανταζοπούλου διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, της Πολυτεχνικής Σχολής Lassonde, του Πανεπιστημίου York, στο Τορόντο του Καναδά.  Ειναι μέλος της Καναδικής Ακαδημίας Επιστημών Μηχανικών, και Fellow του Αμερικανικού Ινστιτούτου Σκυροδέματος (ACI). Έχει βραβευθεί στο παρελθόν από το Engineering Institute of Canada, και από την American Society of Civil Engineers (ASCE) για την συμβολή της στην έρευνα, γνώση και πράξη του Πολιτικου Μηχανικου. Εχει διατελέσει μέλος της συντακτικής επιτροπής του ΚΑΔΕΤ, και σε διάφορους ρόλους στην Ελλάδα και το εξωτερικό (στο παρελθόν έχει υπάρξει μέλος του Διοικητικου Συμβουλίου του ΙΤΣΑΚ, Πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΔΠΘ (2004-06), Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Κύπρου (2013-2015), Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών και Μέλος του Leadership Team στη Σχολή Lassonde, York University, 2019-2022, καθώς επίσης και μέλος επιτροπών αξιολόγησης διαφόρων τμημάτων σε Ελληνικα Πανεπιστημια ως προσκεκλημένη της ΑΔΙΠ).  Απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ (1977-1982), μετεκπαιδευθηκε στην Δομοστατική Μηχανική στο Πανεπιστήμιο της California at Berkeley, με τίτλους MS (1984) και PhD (1987), οπου διελέλεσε και μεταδιδακτορική ερευνήτρια (1987-88).  Άρχισε την Ακαδημαϊκή της καρριέρα το 1988 ως Επίκουρη και στην συνέχεια ως Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Toronto, Canada (1988-1997).  Το 1997 επαναπατρίσθηκε στην Ελλάδα ως Καθηγήτρια στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (1997-2015) όπου έλαβε την βαθμίδα της Καθηγήτριας το 2000.  Από το Δημοκρίτειο απουσίασε μέ άνευ αποδοχών άδεια το 2012-2015 στο Πανεπιστήμιο Κύπρου όπου εργάσθηκε ως καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος.  Από το 2016 επέστρεψε στο Toronto στην παρούσα της θέση.

Το οπλισμένο σκυρόδεμα αποτελεί την επικρατέστερη επιλογή δόμησης στην χώρα και αρα εχει κυρίαρχο ρόλο στην υλοποίηση των στόχων βιωσιμότητας του Οργανισμου των Ηνωμένων Εθνών.  Με φόντο το πνευμα διατύπωσης αυτών των στόχων, η εργασία επιχειρεί την συνοπτική χαρτογράφηση των ανοικτών θεμάτων στο πεδίο του οπλισμένου σκυροδέματος.  Οι σύγχρονες τάσεις σε αυτά τα θέματα επιβάλλονται και καθορίζονται από αλλαγές στο περιβάλλον, την κοινωνία και την τεχνολογία. Πιο συγκεκριμένα, οι αυξανόμενες περιβαλλοντικές ανησυχίες και κατ' επέκταση η αυξημένη ένταση και συχνότητα φυσικων κινδύνων ως εκδήλωση του μεταβαλλόμενου κλίματος αποτελεί καθοριστικό παράγοντα διαμόρφωσης των παραπάνω τάσεων. Παρόμοια επίδραση έχουν και οι συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες της κοινωνίας, η ανάγκη για ενεργειακά αποδοτικές, ανθεκτικές και βιώσιμες κατασκευές καθώς και η εξάρτηση από βασικές υποδομές που μπορούν να υποστηρίξουν την οικονομική ανάπτυξη. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζει και ο αυξανόμενος αντίκτυπος της τεχνολογίας και της τεχνητής νοημοσύνης στο επάγγελμα του μηχανικού, που λειτουργεί ως αναπόφευκτος καταλύτης για την προσαρμογή και ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικο